माझेच मला कळेना

माझेच मला कळेना
माझेच मला वळेना
अंतरातील हळवे शब्द
माझेच मला पटेना

मीच मला पाहि ना
मीच माझे ऐके ना
अंतरातील हळवे भाव
मीच माझे जाणे ना

सुटू पहावे तरी सुटेना
हटू पहावे तरी हटेना
अंतरातील हळवी ओढ
तुटू पहावे तरी तुटेना

म्हणून आत आत जळताना
जीव तीळ तीळ तुटताना
अंतरातच विरघळतात अश्रु
जड पापण्या मिटताना

- रेश्मा हरचेकर ९ मार्च २०११

शिळा

कुठल्याश्या तरी रस्त्यावरची

एक शिळा मी

निवांत, निश्चिंत, निस्वार्थीपणे

पहुडलेली

कुणी आपल नाही

कुणी परक नाही

कसलीही हालचाल नाही

कसलीही धडधड नाही

माझे असणेही नसणे

नसणे हेच माझे असणे

कुठला गाव नाही

आत कुठला भाव नाही

पण तू आलास...

आणि सार पालटल

धडधडले, गहिवरले

सुखावले....

कठीण अशा भूमीवर

प्रेमाच अंकुर खुलला

काळ्या ठिक्कर रंगावर

हिरवा शालू पांघरला...

पण तू गेलास मला सोडून

दगडाला पाझर फोडून...

मी बदलले

माझा दृष्टीकोन ही...

मात्र आजही

तुझी पाठामोरी आकृती पाहत

मी तिथेच कण्हत आहे..

तुझ्या लाथेच्या प्रहाराचा

घाव गोंजारत आहे

मग एक दिवस,

अती झाले नि हसू आले

हसू आले म्हणून आसू आले

एक एका आसवाची कविता झाली

कवितेचा प्रवाह झाला

आणि

कळलेच नाही 

प्रवाहात अस्तित्व संपल्याचे...

- रेश्मा नारखेडे

सोप्पे नसते....

आपल्याच स्वप्नांची राख रांगोळी पाहणे,

तितके सोप्पे नसते,

त्याच राखेतून पुन्हा उभारी घेणे ,

तितके सोप्पे नसते,

आपलाच मान पायदळी तुडविणे,

तितके सोप्पे नसते,

आपलाच अपमान जिव्हारी पेलणे,

तितके सोप्पे नसते,

आपल्याच प्रेमाचा त्याग करणे,

तितके सोप्पे नसते,

"त्येन त्यक्तेन भुंजिथा:",

तितके सोप्पे नसते,

खुपत असताना ही हसत राहण,

तितके सोप्पे नसते,

असे हसताना हसवत राहणे,

तितके सोप्पे नसते,

मग सोप्पे असते ते काय,

इथे काहीच सोप्पे नसते,

सोप्पे फक्त आपण असावे लागतो.

मग जगात बाकी काही कठीण नसते,

- रेश्मा नारखेडे (१३ जून २०११)

मृत्यूच्या कविता - 3 = मूळ मृत्यू

खुप प्रेम होत दोघांचं

मनापासून स्विकारलेल

कशाचाही विचार न केलेल

पण मनपूर्वक जपलेल

तो होता प्रोफेसर

ती झाली बडी ऑफीसर

जबाबदारीच्या कसरतीत

सुरू होता संसार

तिच्या सततच्या अनुपस्थित

तो संसार रेटत होता

जणू रूक्ष कवितेत

भाव तो भरत होता

एकट्याने संसार ओढता ओढता

अवचित दोरी तुटली

संसाराची रांगोळी 

क्षणात फिस्कटली

संसाराची मजा तीला

उमगलीच नाही कधी

करियरची नशा तिची

उतरलीच नाही कधी

पैसा..प्रतिष्ठा यापुढे 

करियरची व्याख्या

तिची गेलीच नाही

नवरा..मुलाबाळांच्या

वाट्याला ती कधी आलीच नाही

सगळ्या पासून घटस्फोट घेऊन

स्वतःला मोकळ केल होत

करियरच्या नशेत पाखरू 

स्वछंद उडणार होत...

पुढे वर्षा मागून वर्ष गेली...

रिटायर होऊन ही एकटी उरली...

नाना नानी पार्कात एकदा

जुन्या सखीला कडकडून भेटली

ती ही बडी होती अधिकारी 

हिच्यापेक्षा ही तीचे पद लय भारी

पण ती समाधानी सुखी दिसत होती

कारण पदरात गोंडस नात होती

नातीचे आजोबा तिथे आले फिरून

चमकली ही पुन्हा त्याला असे पाहून

नजरानजर होताच तिला धक्का बसला होता..

कारण त्याच क्षणी तिला जाणवले...की

पत्नी...आई....आज्जी...अशा स्त्रीच्या 

मूळ करियरचा मृत्यू झाला होता...

- रेश्मा नारखेडे

मृत्युच्या कविता - २ - रिपुमृत्यू

डोळे बंद केले की तो समोर यायचा

ओळख जुनी पण चेहरा नसायचा

मला हवे तसे गुण होते त्याचे

स्वप्न असुनही सत्य ते भासे

रोज रात्री भेट व्हायची स्वप्नात

अन् उरायची जाणीव त्याची क्षणाक्षणात

तोच त्याचा रुबाब, तोच त्याचा थाट

कुठे सापडेल का मला ह्याची वाट?

स्वप्नातला राजकुमार सत्यात येइल का?

आयुष्य माझे त्याच्याभोवती गुंफेल का?

याच विचारात वर्षां मागुन वर्ष गेली

अनापेक्षितपणे माझ्या स्वप्नाशी भेट झाली

आयुष्यातला तेव्हा पहिला चमत्कार झाला होता

स्वप्नातला राजकुमार समोर प्रकटला होता

>

>

>

तेच गुण, तोच स्वभाव, तीच आकृति, तोच कुमार

अखेर मिळाला चेहरा, आनंदाला नाही सुमार

हळुहळू आता माझं सारं त्याच्यातच गुंतत गेलं

सर्वस्वाने आता त्याला मी आपल मानलं

स्वप्न पूर्ण करण्याचा हट्ट 

आत्ता कुठे पूर्ण होणार होता

तेव्हाच कळले की, 

तो लवकरच लग्न करणार होता

>

>

>

जिच्याशी तो करणार होता लग्न

मैत्रीण होती ती  माझी ख़ास मग झाले मी भग्न

तिच्या सुखाच्या आड़ 

मी कसे येणार होते

तिने इतके वर्ष जपलेले प्रेम 

कसे मी तोडणार होते

स्वप्नातला राजकुमार माझ्या समोर तर होता

फरक इतकाच की तो माझा नव्हता

माझं  स्वप्न सहजच तिच्या पदरात पडले

त्या दिवशी मी एकदाच शेवटचे रडले

त्याच्यावरील प्रेमाला सहज तिलांजलि देऊन

स्वप्न पहायचेच सोडले, शपथ घेउन

पण कुणास ठाउक का, 

पण कुणास ठाउक का, 

तिचा राग मला कधीच आला नव्हता

कारण

>

>

त्याच्यावरील प्रेमाने 

माझ्यातील "मत्सराचा" मृत्यु झाला होता

माझ्यातील "मत्सराचा" मृत्यु झाला होता

कायमचा......

-- 

- रेश्मा नारखेडे 

(मत्सराचा मृत्यू हा पवित्र प्रेमाने होऊ शकतो.  जिथे स्पर्धा येते तिथे मत्सर येतो पण जिथे निर्व्याज, परिपक्व आणि "देण्याचे" प्रेम येत तिथे मत्सरचा मृत्यू अटळ असतो. काहीश्या याच विचारातून लिहलेली कविता.  )

मृत्युच्या कविता 1 - मरण आलं होतं....

कामासाठी वणवण फिरत होते
हातात होते वजन
पण पोटात नाही कण
खिशात होता दाम
पण संपत नव्हते काम
कसबस काम संपवून
अखेर जेवायला गेले
भुकेचे वादळ केवळ
वासानेच शमले
पक्वान्नाने भरलेले समोर ताट
शेवटी पिण्यासाठी थंडगार ताक
घेणार पहिला घास तोच……

समोर रस्त्यावर लक्ष गेले
कुणातरी कोवळया पोराला
लोकांनी होते बेदम मारले
हातातला घास तसाच राहिला
होटल मालकाला जाब विचारला……… 

भुकेचे वादळ शमावयाला
म्हणे, पोराने केली होती चोरी
फुकट मार बसला
अन् नाही मिळाली भाकरी
चार दिवस अन्न न मिळालेला पोरगा
स्व:तासाठी नाही तर 

आईसाठी जगत होता
चोरी करुनी का होइना
पण आईसाठी सोसत होता………. 

लागलीच ते पक्वान्न
पॅक करुन त्याला दिले
देव दिसला त्याला माझ्यात
चटकन माझे पाय धरले
ओशाळून मी जरा
चार पावले मागे गेले
जड़ झाले अंतकरण
अन्, त्या दिवशी नाही जेवले………

काय माहित त्यादिवशी
मोठं असं काय घडलं होतं
ज्यामुळे न शमनाऱ्या माझ्या
भुकेला मरण आलं होतं
भुकेला मरण आलं होतं

- रेश्मा नारखेडे 

तुझे होऊन जाताना......

तुझे होऊन जाताना

माझे पण भान ना उरले

तुझे होऊन जाताना

दुःखासही स्थान ना उरले

तुझे होऊन जाताना

सुखाचे घन रिते ना उरले

तुझे होऊन जाताना

जीवनाचे रंग फिके ना उरले

तुझे होऊन जाताना

मनाची धारा ना उरली

तुझे होऊन जाताना

माझी मी राधा ना उरली

तुझे होऊन जाताना 

माझे श्वास ही ना उरले

असे, 

तुझे होऊन जाताना

माझे काही काहीच ना उरले

- रेश्मा नारखेडे

Copyright Saad-Pratisaad #Marathi #Blog of Reshma

एकदा....

पेटलेला हा रे कसा चांदवा

एकदा त्यास भिजवून जा

गोठला तू रे कसा सुर्या

एकदा ह्यास चेतवून जा

पिसाटलेला हा कसा वारा

एकदा त्यास आवरुन जा

गोंधळली आज ही कशी दिशा

एकदा तिजला सापडून जा

उधाण आले कसे या सागरा

एकदा त्यास आवळून जा

सुसाट सुटली का ही सरिता

एकदा तिजला थांबवून जा

तुजसाठी रचिली ही कविता

एकदा तरी ही वाचून जा

नको शोधुस अर्थ तिचा

एकदा हे सारं अनुभवून जा

- रेश्मा हरचेकर

Copyright Saad-Pratisaad #Marathi #Blog of Reshma

हवा मज एकांत

मजला हवे आज

एकांती रहाणे

मनाच्या लहरींवर

स्वच्छंद वाहणे

एकांता सम नाही

दुजा आधार

होई हलका क्षणात

वेदनांचा भार

लोकांती होऊन

सततचे मरणे

त्याहुनी बरे 

एकांती राहणे

एकांत मिळे ज्यास

तोची सुखी राही

अंतरीच्या एकाशी

एकरुप होई

हवा मज एकांत

अंत होण्याआधी

ह्या देहाचा अग्नी

शांत होण्याआधी

हवा मज एकांत

घालावया साद

अंतरीच्या एकाचा

असावा प्रतिसाद

हवा मज एकांत

आत आत रिघाया

गर्भगृहात जाऊन

नाळ पुन्हा जोडाया

हवा मज एकांत 

मी एकटी असताना

आप्त अन परक्यांसगे

जगात वावरताना

हवा मज एकांत

संपूर्णपणे 

श्वासाची लय

अन श्वासाचे गाणे

- रेश्मा नारखेडे

१६/५/२०१५

Copyright Saad-Pratisaad #Marathi #Blog of Reshma

तीची अभंगवाणी

काल त्रासलेल्या नवर्‍याचे मनोगत ऐकले. आज याच नवर्‍याला त्याच्या बायकोने चांगलेच उत्तर दिले आहे. नक्कीच वाचा.

हो पण जर कालची कविता वाचली नसेल तर आधी ती इथे वाचा

तीची अभंगवाणी

माझी ही दिशा

माझा हा मार्ग

आहे हा स्वर्ग

संसाराचा॥१॥

नसती मोहाचे

नसती लोभाचे

जाळॆ हे प्रेमाचे

लाभेवीण॥२॥

लाभेवीण माया

थरारते काया

अंतरिचा राया

स्थिरावतो॥३॥

नच ढळते भान

कंठी येती न प्राण

भेटीची तहान

उरेना॥४॥

बरवा प्रेमरोग

अन स्वताचा त्याग

परी बायकोचा राग

उपाय ना॥५॥

मना जे आवडी

ते संग साधियेली जोडी

मग जीवनाची गोडी

आता अनुभवा॥६॥

सांगते अनुभवे

विश्वास ठेविजे

संकटात तारिले

याच महामायेने॥७॥

मानिला मज भोग

किंवा केला त्याग

न गिळणार मी राग

मुकपणे॥९॥

जरी फुटकी कहाणी

तरी डॊळ्यात ना पाणी

राहीन सदा तव हृदयराणी

कारण तू मज बायको म्हणॆ॥९॥

- रेश्मा नारखेडे

Copyright Saad-Pratisaad #Marathi #Blog of Reshma

त्याची अ....भंगवाणी

जोक्सच्या खजिन्यात त्रासलेला नवरा आणि त्रास देणारी बायको यांचे जोक्स चिक्कार असतात. अश्या जोक्सना आपण भरभरून हसतो. पण ते काही खरं नसते. मला वाटते असे जोक्स नवऱ्या बायकोतील प्रेमामधील एक प्रकारची चिडवा चिडवी असते. चिडलेला नवरा काय विचार करत असेल या विचारातून पुढील कविता लिहली गेली. एका खोट्या खोट्या त्रासलेल्या नवऱ्याच्या भुमिकेतुन लिहिलेली हि अभंगवाणी संपूर्ण नवरे समाजाच्या हितासाठी लिहिलेली असली तरी ती लिहिणारी शेवटी एक बायकोच आहे हे ध्यानात ठेवावे. कारण नवऱ्याचे मन बायकोशिवाय कोणीच उत्तम समजू शकत नाही. अजून एका महत्त्वाचे हि कविता मी लिहिली तेव्हा माझे लग्न झालेले नव्हते. 

त्याची अ....भंगवाणी 

कुठ्ली हि दिशा

कुठला हा मार्ग

असतो का हा स्वर्ग ?

विनाशाचा ॥१॥

असती मोहाचे

असती लोभाचे

जाळे हे प्रेमाचे

जीवघेणे ॥२॥

जीवघेणी माया

थरारते काया

अंतरीचा राया

हरवितो ॥३॥

नच उरते भान

कंठी येती प्राण

भेटीची तहान

भागेना॥४॥

बरवा भवरोग

अन जन्मीचा भोग

परी या प्रेमरोग

उपाय ना॥५॥

मना जे आवडी

संग साधियेली जोडी

जीवनाची गोडी

आता गमाविली ॥६॥

सांगतो अनुभवे

विश्वास ठेविजे

वेठिस धरलिये

महामायेने ॥७॥

न चुके हा भोग

करता येईना त्याग

गिळतो हा राग

मुकेपणे ॥८॥

नसे माझी ही कहाणी

ही तो सर्वांचीच वाणी

रोजचीच ज्या झोडपणी

त्यास नवरा म्हणे॥९॥

- रेश्म हरचेकर-नारखेडे  १८/०२/१०

Whats Up

सकाळी उठल्यावर आधी गुरुंना वंदन
दंतमंजन आधीच मोबाईलचे गुंजन

दररोज वॉटस अपवर गुडमॉर्निंगचा सडा
कुणी करते जोक्स पाठवून सकाळीच येडा

मग चहाचे घुरके घेत फस्त होत बिस्किट
रिप्लाय सुटतात सारे कसे एकाच टीचकीत

नाश्त्याचा मेनू आता वॉटस अप वरच ठरतो
पोस्ट नसेल रेसिपी तर आमचा घोडा अडतो

पारावरचा कटटा आता वॉटस अपवर जमू लागलाय
हमरीतुमरीचा किस्सा पण व्हर्च्युली होऊ लागलाय

वॉटस अप आता आमची सवय झाली आहे
नकळत जीवन राहणी सवयीची गुलाम झाली आहे

आधी होते मनोरंजन आता काम ही वॉटस अप वर
उघडला नाही वॉटस अप तर जीव होतो खाली वर

आजकाल मान पण आखडायला लागली आहे
वर बघण जणू काही विसरतच चालली आहे

देणे आहे तसे चांगले विज्ञानाचे आम्हाला
वापर माझा पाहून टेंशनच आले देवाला

खर तर वॉटस अप आहे सोशल मिडीयाचे ट्युलिप
पण इथे झालेय त्याचं माकडाच्या हातातील कोलीत

वॉटस अप चा मॅसेज नसतोच नुसता पिंग
त्याची नशा चढवून आणतो तो झिंग

पुरे झाले आता, ही वॉटस अप नशा
आयुष्य ऑफलाईन नेणारे ही भलतीच दिशा

म्हणूनच,
वैतागुन शेवटी माझं वॉटस अप बंद  केल
क्षणार्धातच माझे आयुष्यच खरखुर ऑनलाईन आलं

- रेश्मा नारखेडे

कणभर सुखासाठी मणभर झिजणं

नकोसे झालय आता हे अस जगणं,

नकोसे झालय आता हे अस जगणं,

कणभर सुखासाठी मणभर झिजणं

नकोशी झाली मला आता ती नातीगोती

स्वार्था पाई मज अवतीभवती नाचती

नकोसे झालेय या परक्यांसाठी झुरणं

कणभर सुखासाठी मणभर झिजणं

नको ते आता डोईवर ओझे

खरं या जगात कुणी नाही माझे

नकोसे झालेय आता हा भार पेलणं

कणभर सुखासाठी मणभर झिजणं

नकोसा झालाय हा गडद अंधार

कधी होईल माझा बेडा पार

नकोसे झालेय आता हे डोळे झाकणं

कणभर सुखासाठी मणभर झिजणं

ओढ ती आहे शुभ्र प्रकाशाची

आस ती आहे शुद्ध स्पंदनाची

हवे मला आता ते पूर्णपणे दिपणं

"एकाच्याच" समोर प्रेमाने झुकणं

मान्य असेल तेव्हाच आणि फक्त तेव्हाच

कणभर सुखासाठी मणभर झिजणं

कणभर सुखासाठी मणभर झिजणं

त्या "एकाचेच" होऊन राहणं

केवळ त्या "एकालाच" पाहणं

त्या "एकाशी" एकरुप होणं

त्या "एका" सोबतीसाठी "एकटे" होण

अनिरुद्ध सुखासाठी अनिरुद्ध झिजणं

अनिरुद्ध - ज्यास कुणीही थांबवू शकत नाही असा किंवा असे

- रेश्मा नारखेडे

Copyright Saad-Pratisaad #Marathi #Blog of Reshma

शांत

शांत नभ, शांत धरा, शांत निसर्ग, निसर्गातील मी....शांत

शांत सूर, शांत ताल, शांत गीत, गीतातील मी....शांत

शांत नजर, शांत हास्य, शांत प्रित, प्रितीतील मी.....शांत 

शांत वाणी, शांत कहाणी, शांत तू, तुझ्यातील मी...शांत

शांत भाव, शांत शब्द, शांत कविता, कवितेतील मी...शांत

- रेश्मा  नारखेडे 

- १९/०६/१०

Copyright Saad-Pratisaad #Marathi #Blog of Reshma

प्रेम, प्रेयसी आणि मी - दीर्घ कविता

प्रेमात गुंतल्यानंतर

बऱ्याच दिसांनी एकटाच फिरत होतो

एरव्ही प्रेयसीच्या मागमाग

पण, आज मित्रांच्या घोळक्यात होतो  ||

पडलेला प्रश्नार्थक चेहरा माझा

मित्रांनी अगदी पटकन हेरला

विचारतात, झालय काय तुला

एवढा का सीरियस झाला ||

काय सांगू मित्रांनो

प्रेमात जरी मी पडलो

पण, प्रेम न उलघडले मला

न्, त्याच्या अर्थापाशी अडलो ||

प्रेयसी म्हणते, प्रेम म्हणजे, प्रेम असत

तुमच आमच सेम असत

शोध आता प्रेमातील गूढ़ अन्

प्रेम म्हणजे "नेमक" काय असत?

ती म्हणे, प्रेम म्हणजे तो शुक्रतारा

जो तुला कधीच ओळखता आला नाही

मी म्हणतो, शुक्रतारा शोधत बसलो

तर, डोळ्यात डोळे मिसळताच येत नाही ||

ती म्हणे, प्रेम म्हणजे तो ताजमहाल

जो अलोट प्रेमाची देतो ग्वाही

मी म्हणतो, तो बांधणे तर दुरच राहिले

साधी जाउन पाहण्याची ऐपत नाही ||

ती म्हणते, प्रेम म्हणजे चन्द्र, सूर्य, तारे

अन्, हे उधाणलेले वारे

अग, नको आता हा पुन्हा भूगोल

दहावीला होते आम्हाला हे सारे ||

तिच्या या प्रेमळ कल्पनांना

देतो मी अशी नेहमीच बगल

या मग बोरिंग कल्पनांवरुन

सुरु होतो आमच्यात स्ट्रगल ||

आता मला शेवटचा

इशारा आहे मिळाला

विचार नसेल पटत तर

मार्ग धर निराळा ||

त्यामुळेच ज़रा धास्तावलोय

चुक ही माझीच आहे

गोड आहे माझी प्रेयसी

फक्त, ज़रा जास्तच रसिक आहे ||

माझ सार पुराण ऐकून

दोस्त माझ्यावरच चिडले

द्या रे ह्याला एक ठेवून

असे, बंडोपंत वदले ||

अरे, प्रेम म्हणजे नव चैतन्य

तू का असा वागतोस रुक्ष

हो जरा रसिक अन्

दे प्रेयसिकडे विशेष लक्ष  ||

तेव्हा हळुवार उलघडत जाणारी

प्रेमाची कळी तू पाहशील

अन्, मग एका अवचित क्षणी

तू न तुझा राहशील ||

तेव्हाच कळेल तुला, तेव्हाच कळेल तुला

प्रेम म्हणजे एक गुलाब

अन्, असतो गुलाबांचा गुच्छ

पण, कधी कधी एका पाकळी पुढे

आख्खी बाग़ ही होते तुच्छ ||

प्रेम म्हणजे अशी ओढ़

की जिचे समाधान होणे नाही

प्रेम म्हणजे असा ओढा

जो कधीही आटत नाही ||

प्रेम म्हणजे अशा गप्पा ज्यात

शब्दांना अस्तित्वच नाही

प्रेम म्हणजे ती शांतता ज्यात

प्रियेचा श्वास ऐकू येई  ||

मी :

थांबा, बंडोपंत इतके रसिक

तुम्ही कधी पासून झालात

प्रेम इतक छान उमगले

एवढा अभ्यास कधी केलात ||

बंडोपंत : 

अरे, वेड्या प्रेम समजण्यासाठी

अभ्यास नाही, ह्रदय लागते

अन्, ते ही नुसते धड़कुन चालत नाही

तर ते "पूर्ण" गमवावे लागते |

अरे इतके टेंशन कसले घेतो 

तुला एक युक्ति सांगतो 

हवा असेल जर प्रेमाचा जॅकपॉट

तर तिच्या हो ला म्हणून हो टाक  

तिच्या कल्पनेत रमताना तिला 

वास्तवाची पण कल्पना दे 

मन मात्र मोडू नको तिचे कधी 

तुटलेले सार जोडून घे 

आज तू जोडून घेतलेस 

तर आयुष्याची पुंजी होईल 

संसारात ती तीळ तीळ तुटताना 

तुझे हे जोडणे कायम लक्षात ठेवेल

मिस चे मिसेस झाले की 

कचाट्यात असा अडकशील 

ती संसारात गढली की 

हीच रसिकता तू मिस करशील 

हीच रसिकता तू मिस करशील 

हीच रसिकता तू मिस करशील 

- रेश्मा नारखेडे 

प्रेमात पडणे तसे अवघड नसते

चालता चालता केळीच्या सालीवरुन

धपकन घसरुन पडावं

काहीतरी अनाकलनिय घडावं

आणि नंतर जग जणू विस्मृतीत जावं

असंच काहीस घडत असते

प्रेमात पडणे तसे अवघड नसते

केळीची साल अन पायाचा सुटलेला तोल

यांच्या मिलनाचा जसा योग यावा लागतो

त्याच्या तिच्या नजरेचा कोन

तसा अचुक जुळावा लागतो

नंतर "आई ग" ही एकच हाक उठते

प्रेमात पडणे तसे अवघड नसते

सालीवरुन घसरुन पडल्यानंतर

कदाचित एखादे हाड मोडू शकते

पण प्रेमात घसरुन पडल्यानंतर

काही नाही तरी कणा नक्कीच मोडतो

पण तरिही,

मोडक्या कण्यासह ताठ उभे राहायचे असते

प्रेमात पडणे तसे अवघड नसते

केळीचे साल जसे रुग्णालयात नेते

तसे प्रेमाचे भूत पागलखान्यात नेते

म्हणून कृपया केळीचे साल रस्त्यात फेकू नका

आणि खुळचट प्रेमाच्या कल्पने मागे पडू नका

कारण खरे प्रेम पाडत नाही तर सावरते

हे ज्यास समजले तोच म्हणु शकतो

प्रेमात पडणे तसे अवघड नसते

प्रेमात पडणे तसे अवघड नसते

- रेश्मा हरचेकर ३०/०३/१०