खुळा

एक दिवस मला जरा बर नव्हते. त्यामुळे जेवण काही करता आले नाही. फक्त पोळ्या होत्या. काय करावे काही कळत ही नव्हते आणि अंगात काही फारस करण्याची ताकद पण नव्हती. रविवार असल्याने नवरा घरी होता. तो म्हणाला कशाला टेंशन घेते आपण खुळा खाऊ. एक मिनिटे मला मुळा असे ऐकू आले. मी म्हटल अरे काय खुळा झालाय का आधीच बर नाही त्यात मुळा काय करायला लावतोय आणि तो खाण्यात मला अजिबात इंटरेस्ट नाही. त्या पेक्षा बाहेरुन मागव.

तेव्हा नवरा म्हणाला, ए खुळे, मुळा नाही खुळा...मु नाही खु...खु...खुळा. आणि मी त्याच्या चेहर्‍याकडे अचंबित होऊन पाहू लागले.. आता हे काय नवं...

मग त्याने माझ्याकडून रेसिपी करुन घेतली...अर्थात मदतीला होता तोच...पण जेव्हा हा खुळा तयार झाला तेव्हा मात्र पोट धरुन हसले आणि यास खुळा का म्हणत असावे याचे अंदाज आला...

साहित्य :

१. टॉमेटो ३

२. कांदा ३

३. काकडी २

४. चवीपुरते मीठ

५. थोडेसे लाल तिखट

६. चाट मसाला अर्धा चमचा

७. भाजलेला उडदाचा पापड २

८. गाजर २

९. कोथींबीर ( चिरून अर्धी वाटी इतकी)

कृती:

सर्वप्रथम टॉमेटो, कांदा, काकडी, गाजर, कोथींबीर बारीक चिरुन घ्यावी. त्यानंतर एका भांडयात हे सारे मिक्स करावे. त्यात लाल तिखट, मीठ, चाट मसाला आवश्यकते नुसार टाकावा. मग शेवटी भाजलेला पापड कुस्करुन यात मिक्स करावा. 

आणि पोळई बरोबर खाण्यास घ्यावा. भाजी म्हणून.....

हा हा हा....आहे की नाही खरच खुळा आयटम....

चवीला अत्यंत उत्कृष्ट लागते...कधी घरी गॅस नसेल किंवा शिजवण्याची सोय नसेल तर असा आयटम खरच छान लागतो. खर तर सॅलाडच हे पण भाजी म्हणून खाण्याची खुळी आयडीया खुप आवडली. 

म्हणे नवर्‍याच्या गावाला असा खुळा करुन खातात. नॉन ऑईल, नॉन गॅस रेसिपी

मुद्दे :

१. जरा वेगळेपण हवे असेल तर खजुराची चटणी किंवा थोडी लसणाची चटणी देखील घालायला हरकत नाही.

२. पोळी मध्ये रॅपकरुन पण खायला द्यायला हरकत नाही.

३. उकडलेले मूग, चणे मिक्स करुन देखील खाऊ शकतो.

Copyright Saad-Pratisaad #Marathi #Blog of Reshma

कणभर सुखासाठी मणभर झिजणं

नकोसे झालय आता हे अस जगणं,

नकोसे झालय आता हे अस जगणं,

कणभर सुखासाठी मणभर झिजणं

नकोशी झाली मला आता ती नातीगोती

स्वार्था पाई मज अवतीभवती नाचती

नकोसे झालेय या परक्यांसाठी झुरणं

कणभर सुखासाठी मणभर झिजणं

नको ते आता डोईवर ओझे

खरं या जगात कुणी नाही माझे

नकोसे झालेय आता हा भार पेलणं

कणभर सुखासाठी मणभर झिजणं

नकोसा झालाय हा गडद अंधार

कधी होईल माझा बेडा पार

नकोसे झालेय आता हे डोळे झाकणं

कणभर सुखासाठी मणभर झिजणं

ओढ ती आहे शुभ्र प्रकाशाची

आस ती आहे शुद्ध स्पंदनाची

हवे मला आता ते पूर्णपणे दिपणं

"एकाच्याच" समोर प्रेमाने झुकणं

मान्य असेल तेव्हाच आणि फक्त तेव्हाच

कणभर सुखासाठी मणभर झिजणं

कणभर सुखासाठी मणभर झिजणं

त्या "एकाचेच" होऊन राहणं

केवळ त्या "एकालाच" पाहणं

त्या "एकाशी" एकरुप होणं

त्या "एका" सोबतीसाठी "एकटे" होण

अनिरुद्ध सुखासाठी अनिरुद्ध झिजणं

अनिरुद्ध - ज्यास कुणीही थांबवू शकत नाही असा किंवा असे

- रेश्मा नारखेडे

Copyright Saad-Pratisaad #Marathi #Blog of Reshma

नॉन ऑईल छोले

छोले अत्यंत भन्नाट डिश आहे. मसाल्यामध्ये पार मुरलेल्या छोल्यांचा वास नाकात गेला की भूक चाळवणार नाही अस होणार नाही. पण या छोल्यामध्ये वर दिसणारे तेल पाहून मी अनेकदा नाक मुरडले. मग विचार केला आपण आता छोलेच करुया तेही तेला शिवाय.

साहित्य :

१ कप काबुली चणे
२ टीस्पून आलं लसूण पेस्ट
१ तमाल पत्र ,
बारीक चिरलेला कांदे ४
टोमॅटो, बारीक चिरून ३
१/४ टीस्पून गरम मसाला
१ १/२ टीस्पून लाल तिखट/ २ हिरव्या मिरच्या पेस्ट
२ टी स्पून छोले मसाला किंवा (३-४ लवंगा, १ " दालचिनीचा तुकडा, धणेपूड, आमचूर पावडर)
मीठ चवीप्रमाणे

कृती :

रात्रभर छोले भिजवून व सकाळी किंचीतसे मीठ घालून उकडून घ्यावेत.
कांदे बारीक चिरलेले असावेत.
हा कांदा नॉन स्टीक कढईमध्ये परतून घ्यावा. कांदा ब्राऊन करावा पण करपू द्यायचा नाही. आवश्यकता वाटल्यास पाण्याचा शिबका मारावा. कांद्याचा वास आणि पाणी सुटू लागले की त्यात तमालपत्र, गरममसाला, लाल तिखट/हिरव्या मिरच्या घालून पुन्हा परतवत रहावा. मग त्यात बारीक चिरलेला टॉमेटो घालावा आणि हे मिश्रण चांगले शिजू द्यावे. त्यात मग दोन टेबलस्पून छोले मसाला घालावा. (किंवा ३-४ लवंगा, १ " दालचिनीचा तुकडा, धणेपूड, आमचूर पावडर). तेही थोड्यावेळ शिजू द्यावे. मुठभर छोले मिक्सरमध्ये घालून बारीक करा आणि ते घालून परता. म्हणजे थोडी जाडसर ग्रेव्ही बनते. मग यात उकडलेले उरलेले छोले घालावे. मग छोल्यांना छान मसाला लागला की मग जेवढी ग्रेव्ही हवी आहे तितके पाणी हळू हळू ऍड करत राहणे आणि शेवटी मीठ घालून पाच एक मिनिटे शिजू द्यावे.

मुद्दे :
छोले भिजविण्यासाठी सोड्याचा वापर केलेला नाही. कारण पुढील गोष्ट वाचनात आली "सोड्याच्या वापराने अन्नातील जीवनसत्त्व "ब'चा नाश होतो, त्यामुळे सोड्याचा वापर टाळावा. " आणि सोड्याशिवाय छोले देखील उत्तम लागतात. त्यामुळे चहाचापण वापर टाळला. छोले उकडताना चहा पावडर वापरली नाही.
जाडसर ग्रेव्हीसाठी बटाट्याचा वापर देखील टाळला आहे.

Copyright Saad-Pratisaad #Marathi #Blog of Reshma

झटपट नॉन ऑईल कोबी

कोबीची भाजी तशी पटकनच होते. पण खर खुपच घाई असेल तर ही झटपट कोबी ती पण बिन तेलाची मस्त ऑपश्न आहे. टाईम बचाओ…. खटपट बचाओ

साहित्य :

अर्धा किलो कोबी

१ चमचा हळद 

१  चमचा  लाल तिखट

१ चमचा गरम मसाला

१ चमचा मोहरी

चवी पुरते मीठ 

कृती :

प्रथम कोबी बारीक चिरुन घ्यावा. फुड प्रोसेसरमध्ये केला तर आणखीन वेळ वाचेल.

मग तो चिरलेला कोबी एका भांड्यात घेऊन त्यात हळद, लाल तिखट व गरममसाला टाकून घ्या आणि चांगले मिक्स करा.

नॉन स्टीक कढई तापवा. त्यात मोहरी भाजा. मग कोबी ऍड करा. थोड पाणी टाका. वरती झाकण ठेवून शिजवून घ्या. मग मीठ टाका. कोबीचा छान वास येऊ लागेल. कोबी शिजले आहे की ते पाहून नसली शिजल्यास अधिक थोडावेळ ठेवा.

मुद्दे : 

१. लाल तिखटाऐवजी मिरच्या वापरायच्या असल्यास आधी थोड्याश्या पाण्यात त्या उकळुन त्याच पाण्यात कोबी टाका. म्हणजे तिखटपणा छान उतरेल.

२. ही कोबीची भाजी अनेक विविध खाद्य प्रकारामध्ये मिश्रण म्हणून वापरु शकता.

शांत

शांत नभ, शांत धरा, शांत निसर्ग, निसर्गातील मी....शांत

शांत सूर, शांत ताल, शांत गीत, गीतातील मी....शांत

शांत नजर, शांत हास्य, शांत प्रित, प्रितीतील मी.....शांत 

शांत वाणी, शांत कहाणी, शांत तू, तुझ्यातील मी...शांत

शांत भाव, शांत शब्द, शांत कविता, कवितेतील मी...शांत

- रेश्मा  नारखेडे 

- १९/०६/१०

Copyright Saad-Pratisaad #Marathi #Blog of Reshma

गुडुगुडू ऍप

मी खूप दिवसांनी ऑफीसला गेले होते. ऑफीसमध्ये पाय ठेवताच क्षणी मला "गुडूगुडू" असा आवज ऐकू आला. मला काही कळले नाही. मग माझ्या एका सखीशी बोलायला गेले तर तिथे ही गूडूगुडू आवाज ऐकू आला. मला क्षणभर वाटले की माझ्याच पोटातून हा गुडगुड आवाज येतोय की काय? म्हणून गप्प राहीले. त्यानंतर थोड्या थोड्या वेळाने हा गुडूगुडू आवाज सारखा कानावर पडू लागला. म्हणजे ती हद्दच झाली. शेवटी न राहवून मी एका सखीला विचारलेच हा गुडूगुडू आवाज कसला?
तर ती हसली आणि म्हणाली अग ती रिमायंडरची ट्यून आहे.

रिमायंडर पण कसले? तर पाणी पिण्याचे..

ऑफीसमधील प्रत्येक सखीने हे गुडूगुडूचे रिमायंडर लावले होते. अर्थात पाणी पिण्यासाठी रिमायंडर लावले होते. "वॉटर युअर बॉडी" "Water your Body" या ऍपचा वापर करुन सगळ्याजणींनी पाणी पिणे सुरु केले होते.

मी म्हटल वा!!! काय छान आयडीया आहे. आत्तापर्यंत पाणी येण्याची वेळ पाळायची आवश्यकता होती पण आता पाणी पिण्याची वेळ सुद्धा पाळायची आवश्यकता भासू लागली आणि त्यासाठी हे ऍप आपल्याला उपलब्ध आहे. खरच ही खूप चांगली गोष्ट आहे. नुकतच बापूंनी प्रवचनातून पाणी पिण्याचे महत्त्व अधोरेखीत केले. गेली अनेक वर्ष आपल्याला सांगत आहेत. परंतू आपल्याला वळण लागणे म्हणजे कठीणच गोष्ट. वळण लागण्यासाठी Consciously Correct राहणे आवश्यक आहे. आणि ते या ऍपमुळे जमू शकते.

मी देखील हे ऍप वापरण्यास सुरुवात केली. आणि मग सारखे गुडूगुडू माझ्या आजूबाजूला व्हायला लागले. रिकामा गडू भरण्यासाठी आता मला वेळोवेळी इशारे हे ऍप देत आहे. या ऍपमुळे शरीराला आवश्यक तेवढे पाणी पोटात जाण्यासाठी मदत होते. आपण एका वेळेला जीतके पाणी पितो तेवढी नोंद यात ऍपमध्ये करावी म्हणजे आपण दिवसभरतात किती पाणी पितो याचा अंदाज आपल्याला मिळेल व हळूहळू आपण आपली क्षमता वाढवू शकतो. वापरायला अतीशय सोप्पे असणारे हे ऍप असून याचा निश्चितच वापर करुन पहावा.

या ऍपच्या मजेशीर आठवणीमुळे मीच या ऍप ला गुडूगुडू ऍप असे नाव ठेवले आहे. ह्या ऍपसाठी प्ले स्टोरवर "Water Your Body" असा सर्च मारावा

- रेश्मा नारखेड़े

बिन तेलाचा आलू पालक

साईबाबांनी तेलियाची भिंत पाडायला सांगितली...ती वेगळ्या अर्थाने पण खरे खुरे चांगले आरोग्य हवे असेल तर "तेलाची भिंत" नक्कीच पाडायलाच हवी. तेलाशिवाय अन्नपदार्थ चांगला होऊ शकत नाही ही जी आपली मनात धारणा आहे ना हीच तेलियाची भिंत. ही पाडायला हवी. कारण तेलाशिवाय बनविलेले पदार्थ उत्तम बनतात आणि खाणार्‍याला सांगितल्याशिवाय कळतच नाही की यात तेल नाही... असच काहीसे नुकताच बनविलेल्या या आलु पालक बरोबर झाले.

साहित्य :

दोन जुडी पालक

चार उकडलेले बटाटे (छोटे बटाटे घेतल्यास जास्त घ्या)

दोन कांद्यांची पेस्ट 

चार पाकळ्या लसूण

लाल तिखट - तुम्हाला हवे तेवढे

हळद १ टि स्पून

मीठ चविपुरते

एव्हरेस्ट मटण मसाला १ १/२ टी स्पून

गरम मसाला - १ टी स्पून

कृती :

सर्वप्रथम पालक स्वच्छ धुवून घ्या. व मीठाच्या पाण्यात शिजवा.

त्यातील पाणी काढून केवळ पालक हा मिक्सरमधून बारीक करुन घ्या. पेस्ट करायची आहे.

त्यावेळी मिक्सरमध्ये पालका बरोबर लसूण देखील टाका.

नॉनस्टीक कढई तापवा त्यात कांद्याची पेस्ट टाका व थोडासा पाण्याचा शिबका मारुन शिजवून घ्या. 

त्यात मग गरममसाला, लाल तिखट (लाल तिखटा ऐवजी हिरव्या मिरच्या देखील वापरु शकतात. मात्र हिरव्या मिरच्यांची पेस्ट करा. (प्रमाण जेवढे तिखट तुम्हाला झेपते तेवढे), हळद व मटण मसाला टाका. थोडासा परतवून त्यात पालकाची पेस्ट टाका. अधिक घट्ट झाली असल्यास पालकाचे उरलेले पाणी थोडे थॊडे ऍड करा. ग्रेव्ही ही क्रीमी वाटली पाहीजे. 

मग त्यात उकडलेले बटाटे (मोठे असल्यास स्मॅश करुन छोटे असल्यास तसेच) टाका.

थोड्यावेळ ढवळत रहा. शेवटी चवी पुरते मीठ टाका. झाला आलु पालक तयार.

मुद्दे :

१. यात तुम्ही टोमॅटो पेस्ट ऍड करु शकता. मात्र कांद्या बरोबर टाकून शिजवून घ्यावी.

२. मी येथे मुद्दामून एव्हरेस्टचा मटन मसाला वापरला आहे. मुळात मटण मी खात नसल्याने या मसाल्याशी कधीच संबंध आला नाही. पण आमच्या जवळ राहणार्‍या कॅटरर्स काकांनी व्हेज बिर्यानीमध्ये तो वापरला होता आणि त्याची चव अप्रतिम होती. तेव्हा त्यांच्याकडूनच कळले की हा मसाला भाज्यांना वापरल्यावर वेगळी छान चव येते म्हणून वापरुन पाहिला.

३. पालका थोडीशी कडवट चव असतेच पण हा मटन मसाला आणि ती कडवट चव छान मिक्स होऊन एक वेगळीच चव लागत होती.

४. भाताबरोबर हा बिन तेलाचा आलु पालक मस्त लागतो.

५. ही ग्रेव्ही उरली तर यात भात शिजवून तूम्ही पालक राईस पण करु शकता.

६. तसाच पालक शिजवलेल्या पाण्याचा वापर ही करु शकता. 

प्रेम, प्रेयसी आणि मी - दीर्घ कविता

प्रेमात गुंतल्यानंतर

बऱ्याच दिसांनी एकटाच फिरत होतो

एरव्ही प्रेयसीच्या मागमाग

पण, आज मित्रांच्या घोळक्यात होतो  ||

पडलेला प्रश्नार्थक चेहरा माझा

मित्रांनी अगदी पटकन हेरला

विचारतात, झालय काय तुला

एवढा का सीरियस झाला ||

काय सांगू मित्रांनो

प्रेमात जरी मी पडलो

पण, प्रेम न उलघडले मला

न्, त्याच्या अर्थापाशी अडलो ||

प्रेयसी म्हणते, प्रेम म्हणजे, प्रेम असत

तुमच आमच सेम असत

शोध आता प्रेमातील गूढ़ अन्

प्रेम म्हणजे "नेमक" काय असत?

ती म्हणे, प्रेम म्हणजे तो शुक्रतारा

जो तुला कधीच ओळखता आला नाही

मी म्हणतो, शुक्रतारा शोधत बसलो

तर, डोळ्यात डोळे मिसळताच येत नाही ||

ती म्हणे, प्रेम म्हणजे तो ताजमहाल

जो अलोट प्रेमाची देतो ग्वाही

मी म्हणतो, तो बांधणे तर दुरच राहिले

साधी जाउन पाहण्याची ऐपत नाही ||

ती म्हणते, प्रेम म्हणजे चन्द्र, सूर्य, तारे

अन्, हे उधाणलेले वारे

अग, नको आता हा पुन्हा भूगोल

दहावीला होते आम्हाला हे सारे ||

तिच्या या प्रेमळ कल्पनांना

देतो मी अशी नेहमीच बगल

या मग बोरिंग कल्पनांवरुन

सुरु होतो आमच्यात स्ट्रगल ||

आता मला शेवटचा

इशारा आहे मिळाला

विचार नसेल पटत तर

मार्ग धर निराळा ||

त्यामुळेच ज़रा धास्तावलोय

चुक ही माझीच आहे

गोड आहे माझी प्रेयसी

फक्त, ज़रा जास्तच रसिक आहे ||

माझ सार पुराण ऐकून

दोस्त माझ्यावरच चिडले

द्या रे ह्याला एक ठेवून

असे, बंडोपंत वदले ||

अरे, प्रेम म्हणजे नव चैतन्य

तू का असा वागतोस रुक्ष

हो जरा रसिक अन्

दे प्रेयसिकडे विशेष लक्ष  ||

तेव्हा हळुवार उलघडत जाणारी

प्रेमाची कळी तू पाहशील

अन्, मग एका अवचित क्षणी

तू न तुझा राहशील ||

तेव्हाच कळेल तुला, तेव्हाच कळेल तुला

प्रेम म्हणजे एक गुलाब

अन्, असतो गुलाबांचा गुच्छ

पण, कधी कधी एका पाकळी पुढे

आख्खी बाग़ ही होते तुच्छ ||

प्रेम म्हणजे अशी ओढ़

की जिचे समाधान होणे नाही

प्रेम म्हणजे असा ओढा

जो कधीही आटत नाही ||

प्रेम म्हणजे अशा गप्पा ज्यात

शब्दांना अस्तित्वच नाही

प्रेम म्हणजे ती शांतता ज्यात

प्रियेचा श्वास ऐकू येई  ||

मी :

थांबा, बंडोपंत इतके रसिक

तुम्ही कधी पासून झालात

प्रेम इतक छान उमगले

एवढा अभ्यास कधी केलात ||

बंडोपंत : 

अरे, वेड्या प्रेम समजण्यासाठी

अभ्यास नाही, ह्रदय लागते

अन्, ते ही नुसते धड़कुन चालत नाही

तर ते "पूर्ण" गमवावे लागते |

अरे इतके टेंशन कसले घेतो 

तुला एक युक्ति सांगतो 

हवा असेल जर प्रेमाचा जॅकपॉट

तर तिच्या हो ला म्हणून हो टाक  

तिच्या कल्पनेत रमताना तिला 

वास्तवाची पण कल्पना दे 

मन मात्र मोडू नको तिचे कधी 

तुटलेले सार जोडून घे 

आज तू जोडून घेतलेस 

तर आयुष्याची पुंजी होईल 

संसारात ती तीळ तीळ तुटताना 

तुझे हे जोडणे कायम लक्षात ठेवेल

मिस चे मिसेस झाले की 

कचाट्यात असा अडकशील 

ती संसारात गढली की 

हीच रसिकता तू मिस करशील 

हीच रसिकता तू मिस करशील 

हीच रसिकता तू मिस करशील 

- रेश्मा नारखेडे 

प्रेमात पडणे तसे अवघड नसते

चालता चालता केळीच्या सालीवरुन

धपकन घसरुन पडावं

काहीतरी अनाकलनिय घडावं

आणि नंतर जग जणू विस्मृतीत जावं

असंच काहीस घडत असते

प्रेमात पडणे तसे अवघड नसते

केळीची साल अन पायाचा सुटलेला तोल

यांच्या मिलनाचा जसा योग यावा लागतो

त्याच्या तिच्या नजरेचा कोन

तसा अचुक जुळावा लागतो

नंतर "आई ग" ही एकच हाक उठते

प्रेमात पडणे तसे अवघड नसते

सालीवरुन घसरुन पडल्यानंतर

कदाचित एखादे हाड मोडू शकते

पण प्रेमात घसरुन पडल्यानंतर

काही नाही तरी कणा नक्कीच मोडतो

पण तरिही,

मोडक्या कण्यासह ताठ उभे राहायचे असते

प्रेमात पडणे तसे अवघड नसते

केळीचे साल जसे रुग्णालयात नेते

तसे प्रेमाचे भूत पागलखान्यात नेते

म्हणून कृपया केळीचे साल रस्त्यात फेकू नका

आणि खुळचट प्रेमाच्या कल्पने मागे पडू नका

कारण खरे प्रेम पाडत नाही तर सावरते

हे ज्यास समजले तोच म्हणु शकतो

प्रेमात पडणे तसे अवघड नसते

प्रेमात पडणे तसे अवघड नसते

- रेश्मा हरचेकर ३०/०३/१०

नॉन ऑईल - बुरजी

रात्रीच्या वेळीस घराकडे निघाली की प्रत्येक स्टेशनवर कुठेना ना कुठे बुरजी पाव ची गाडी असते.  त्या बुरजीचा वास नाकात गेल्यावर खाण्याचा मोह टाळता येते नाही. खाऊ किंवा नाही ही वेगळी गोष्ट पण त्या वासानेच आपण सुखावून जातो. अशी ही बुरजी नॉन वेज खाणार्‍यांची फेव्हरेट असतेच असते. माझी ही आहे. खुपच. पण बुरजी म्हटली की तेला शिवाय त्यास पर्याय नाही.  तेलामध्ये चांगला कांदा आणि टॉमेटो परतविल्याशिवाय त्याला टेस्ट येत नाही असा माझा विचार होता. पण तो विचार काल केलेल्या बिन तेलाच्या बुरजी ने अत्यंत खोटा पाडला आणि तेलाच्या बुरजीपेक्षा देखील ही बिन तेलाची बुरजी सुंदर असल्याची प्रतिक्रीया मला आली. तर आपण पाहूया ही बिन तेलाची बुरजी कशी बनवीली ते.

साहित्य : -

• चार मोठे कांदे
• पाच अंडी
• चार टोमॅटो
• १ चमचा आल लसूण पेस्ट
• मिरची/लाल तिखट
• १ चमचा गरम मसाला 
• १ चमचा जीरा पावडर
• १ चमचा धणे पावडर
• राई

कृती:  -

सर्वप्रथम कांदा व टॉमेटो बारीक चिरुन घ्या. बारीक चिरणे आवश्यक आहे. फुड प्रोससर किंवा हॅण्ड प्रोसेसरवर बारीक केल्यास उत्तम. फक्त पेस्ट होणार नाही याची काळजी घ्यावी.
नॉन स्टीक कढई आधी गरम करुन घ्यावी व त्यात आधी बारीक चिरलेला कांदा टाकावा व मग थोड्यावेळाने  टोमॅटो टाकावा.
कांदा व टोमेटो जोपर्यंत शिजत नाही आणि त्याचा कच्चे पणा जात नाही तोपर्यंत शिजवावे. परतत रहावे.
पाण्याचा थोडा शिबका मारवा. मग त्यात राई, मिरची/लाल तिखट, आलं लसूण पेस्ट, गरम मसाला, जीरा पावडर, धणे पावडर इत्यादी साहित्य टाकावे.
आणि शिजवत रहावे. परतत रहावे. चिमटभर मीठ टाकावे. थोड्यावेळाने त्या मिश्रणाची चव घेऊन पहावी. कांदा टोमॅटो शिजलेला असून त्यात मसाला, मीठाची चव उतरली आहे का नाही हे पहावे.

हे केल्या नंतर पाच अंडी फोडून जर वरील मिश्रणात मीठ लाल तिखट कमी वाटले तर अंड्यांमध्ये देखील टाकावे. अंडी फेटून घ्यावीत. फेटलेली अंडी फेटून कढईत ओतावी. व हे सर्व मित्रण हलवित रहावे.
जो पर्यंत अंड्याच्या बारीक गुठळ्या तयार होत नाही तोपर्यंत हलवत रहावे. जसे आपण नॉर्मल बुरजीला करतो तसेच.
शेवटीमग त्यात बारीक चिरलेली कोथींबीर घालावी व गरमा गरम सर्व्ह करावे.

बारीक  केलेला कांदा आणि टोमॅटो 

मुद्दे -
१. तेल नसल्याने कांदो टोमॅटोच्या रसामध्येच सर्व काही शिजते. म्हणून कांदा टॉमेटो बारीक करावा. गरज वाटल्यास किंचीत पाणी ऍड करावे.
२. तेलात नसल्याने ही बुरजी अत्यंत रसदार लागते व सॉफ्ट होते. तेलात ज्या प्रमाणे अंडे शिजते किंवा करपते त्याप्रमाणे इथे होत नाही.
३. ह्या प्रमाणामध्ये बुरजी तिघांसाठीच होते आणि खाणारा असेल तर दोघांपुरतीच.
४. पिवळा बलक व्यर्जकरुन हार्ट पेशंटसाठी हेल्थी बुरजी पण बनवू शकतो. मात्र त्यासाठी अंड्यांची संख्या वाढवावी.
५. नेहमीच्या प्रमाणापेक्षा नॉन ऑईल बनविताना कांदा टोमेटोचे प्रमाण अधिक घ्यावे.

- रेश्मा नारखेडे

१४/२/१५

प्रश्न ??

मी जन्माला आले तेव्हा डाक्टरांचा चेहरा प्रश्नार्थक होता. असं मी नाही माझी आई म्हणते. कसला बरा प्रश्न पडला असेल त्यांना? कुणास ठाऊक? काही चिंतेचे कारण असेल म्हणून आईने त्यांना विचारल सुद्धा..पण छे! त्यांनी Every thing is normal  असे म्हणून प्रश्न टाळला. ही होती सुरुवात. तेव्हा पासून आत्ता पर्यंत मी आणि प्रश्न हे काही वेगळे नाहीत. मला प्रश्न पडतात. माझ्या पडिक प्रश्नांवर पुन्हा प्रश्न निर्माण होतात. मी असताना प्रश्न. मी नसताना प्रश्न. माझ्या बोलण्यावर प्रश्न, माझ्या वागण्यावर प्रश्न.

माझे नावच माझ्या जवळच्यांनी "२१ अनपेक्षित प्रश्नसंच" असे ठेवले आहे. काय माहित कधी कुठला प्रश्न विचारेन. त्यामुळे मला टाळण्याचाच लोकांचा कल असतो. असो...

पण २१ अनपेक्षित प्रश्नसंच हे नाव मी पुरेपुर सार्थ ठरवलय..बरं का!! इतरांना झोपले की स्वप्न पडतात..मला प्रश्न पडतात..आता झोप किती वाजता लागेल? स्वप्न कुठलं पडेल? स्वप्नात कोण येईल? कोण यायला हवे? इत्यादी. आणि माझी पहाट होते ती प्रश्नानेच कुठलं स्वप्न पडलं होत? ह्या प्रश्नाच्या धक्क्यातून सावरत नाही तोच....आईंची प्रश्नांची सरबत्ती सुरु...अग म्हशे उठलिस का? दात घासलेस का? चहा हवा की दूध? ....भाजी खाशिल ना? उफफ...आईला पण "उत्तरात" बोलता येत नाही का? बघा मीही पुन्हा प्रश्नच विचारला...हे असंच होतं माझं...

आता मला पडलेले प्रश्न ऐका...

1. भारताच्या पूर्वेला असणार्‍या राज्याला "पश्चिम" बंगाल असे का म्हणतात?
2. लोक मला म्हणतात तुझे वळण सरळ नाही..आता वळण कधी सरळ असेल का?
3. ट्रेनमधील विक्रेते माल विकून आलो असे म्हणण्याऐवजी "ट्रेन मारुन आलो" असे का म्हणतात? म्हणजे ते नेमके काय करतात?
4. खुर्चिवर बसले असतानाही लोक नेटवर बसलोय अस खोट का बोलतात?
5. आणि सगळ्यात वाईट म्हणजे...develop करायला दिलेल्या फोटोंना "फोटो धुवायला दिले आहेत" अस का म्हणतात? आता ते काय कपडे आहेत?
6. जेवायला बस आणि बसून जेव..यामधील क्रीया सारखीच आहे...पण शब्दांच क्रम बदलला की अर्थ एकच राहून भाव कसा काय बदलतो?
7. माझी मैत्रीण फोनवर मला सांगते...की आता मी जेवण करते आहे म्हणजे नक्की जेवण बनवते की जेवण जेवतेय, हे मी कस समजायचे?
8. महागाई शब्द कसा आला? गाईंशी त्याचा काय संबंध.....
9. झोपलेले आहे हे दिसत असताना हलवून हलवून उठवायचे आणि विचारायचे की झोपली होती का? या प्रश्नाला उत्तर काय अपेक्षीत असते?
10. वाढू का? वाढू का? जेवायला बसल्यावर हा प्रश्न तर जाम सतावतो. कारण इतकी मोठी उंच वाढलेली असताना, ताई अजून किती वाढणार? हा प्रश्न मला पडतो?
11. आता अंधार हा गुडुप कसा काय? गुडूप म्हणजे काय? गुडूप असा अंधाराचा आवाज आहे का जसा पाण्यात दगड पडल्यावर येतो डुबुक तसा?
12. कंटाळा आला असे आपण म्हणतो पण तो येतो कुठून?

या अशा अनेक प्रश्नांनी माझं आयुष्य आणि मी प्रश्नार्थक झालय आणि उत्तरांनी माझ समाधानही होत नाही....

कंटाळा आलाय मला या प्रश्नमय आयुष्याचा..कुठून ते ही कळत  नाही? खुप नुकसानही झालयं माझ. म्हणून मी ठरवलय...की आता प्रश्नच विचारायचे नाही मुळी...केवळ उत्तरातच बोलायचे. द्यायची फक्त उत्तरे...प्रश्न टाळायचे...

हा विचार माझा पक्का होऊन काही दिवस उलटत नाही तोच.....

एका सुशिक्षित, सुसंस्कृत, सुंदर मुलाने मला वॅलेंटाईनच्या दिवशी विचारले 

Will You Marry Me??? 

मी त्याला ताडकन उत्तर दिले...

Are You Gone Mad??? 

तुला वेड लागलेय का?

झालं....

आता त्या मुलाचा चेहरा प्रश्नार्थक झाला होता.

पण त्याने शांतपणे उत्तर दिले...हो! वेडाच झालोय...

आयुष्यात माझ्या प्रश्नाला मिळालेले हे एकमेव समाधानकारक उत्तर होते.

त्यानंतर विचारु नका काय झाल....

एवढचं सांगू शकते की २१ अनपेक्षित प्रश्नसंचाला अखेर २१ अपेक्षित उत्तरसंच मिळाला आहे....

- रेश्मा नारखेडे 

ही कथ पूर्णपणे काल्पनिक आहे याची नोंद घ्यावी 

व याबाबत कृपया प्रश्न विचारु नये.

डायट भेंडी...

भेंडीची भाजी मला खूप आवडते. परंतु आजपर्यंत मी भरपूर तेलात खरपूस तळलेली भेंडी खाल्ली आहे. भेंड्याची भाजी म्हटली म्हणजे तेल आले. पण डायटमुळे तेल कमी केले असल्याने कमी तेलात भेंड्याची भाजी करण्याचा प्रयास केला. आणि खरच खुप छान भेंडी झाली आणि नंतर लक्षात आले की तेलाशिवाय देखील भेंडी छान होईल. पण आधी लेस ऑईलमध्ये भेंडी कशी बनवली  ते पाहूया.

साहित्य : 

• अर्धा टी स्पून ऑलिव्ह ऑईल (2.5 Ml पेक्षाही कमी)
• अर्धा किलो भेंडी (दोन जणांना पुरेल)
• हळद
• मीठ
• लाल तिखट

कृती :

• सर्वप्रथम भेंडी धुवून कोरडी करुन तीचे नेहमी सारखे काप करावे.
• नंतर त्यांना अर्धा टी स्पून ऑलीव्ह ऑईल लावावे.
• तेवढेच ऑलीव्ह ऑईल सगळ्या भेंडींच्या कापांना नीट लागेल हे पहावे. नीट मिक्स करावे. 
• मग तसेच चवीपुरते मीठ आणि लाल तिखट लावावे.
• मग नॉन स्टीक कढई तापवून यात भेंडी शिजायला टाकावी.
• मध्यम गॅसवर झाकण ठेवून भेंडी शिजवावी.
• पाच-दहा मिनिटानंतर भेंडी शिजल्याचा वास येऊ लागतो.
• तेव्हा झाकण काढून भेंडी छान परतून घ्यावी. वर खाली फिरवावी.
• एक तुकडा उचलून नीट शिजली आहे का नाही व चव पहावी.
• आवश्यकता असल्यास थोडे मीठ व मसाला घालून आणखी पाच एक मिनटे शिजू द्यावी. 

आतिरिक्त :

यामध्ये तुम्ही कांदा, कोकम घालून देखील भेंडी करु शकता.

- रेश्मा नारखेडे 

२/१२/२०१५

आत्मबल - तुझे माझे नाते आई

आत्मबलचा कार्यक्रम नुकताच झाला. मला प्रत्यक्ष कार्यक्रमाला जाता आले नाही. परंतु या कालावधीत मी माझ्या वेळच्या आत्मबलच्या आठवणींमध्ये रमले होते...खरच एक एक आठवण जपून ठेवण्यासारखी आहे. किती सांगू आणि किती नाही. या आत्मबलच्या क्लास मध्ये मला काय मिळाल हे शब्दात सांगता येणार नाही पण तीन प्रमुख गोष्टी मला मिळाल्या त्या म्हणजे आई, मी आणि सख्या. आज जेव्हा लग्न झाले आणि बाळ झाले तेव्हा जाणवतेय आत्मबल संपलेले नाही. आज खरच जाणवते एका मुलीचे रुपांतर पत्नी आणि आईमध्ये जेव्हा होते...तेव्हाचा बदल हा साधासुधा नसतो. आत्मबल हा बदल स्वीकारण्यास व पेलण्यास समर्थ करते. ते ही अगदी हसत खेळत. 

नंदाईच्या सानिध्यात आपल्यात सहज होणारे बदल आपल्याला देखील कळत नाही. मग वेळ जसा पुढे जातो तशी आपल्याला त्याची जाणिव होत जाते. आणि तेव्हा लक्षात येते की आई आपल्यावर किती मेहनत घेत आहे आणि जर आपण तिला हवी तशी साथ दिली तर आपल्या आयुष्याचे सोने होऊ शकते. होय!!! नंदाईने माझ्या आयुष्याचे सोने केले...

आईने मेहनत घेतली म्हणजे नक्की काय? आई जेव्हा क्लासमध्ये येते आपल्याला काही शिकविते तेव्हा ती आपल्यावर मेहनतच घेत असते. ती आपल्या छोट्याश्या रोलसाठी सुद्धा जीवाच रान करते. संपूर्ण कार्यक्रम यशस्वी व्हावा यासाठी ती आपल्यापेक्षा जास्त प्रयास करते. आपल्या वाट्याला जी काही भूमिका येईल त्यात १०८ टक्के पूर्ण प्रयास करायचे ही मोठी शिकवण आई देते...हे आपण सर्वांनी समजून घेतले पाहीजे. माझ्या आयुष्यात जो रोल मला बापूंनी दिला आहे तो १०८ टक्के पूर्ण समर्थाने पार पाडणे आवश्यक असते व ते कसे करावे हे आई स्नेहसंमेलनाच्या मार्फत शिकविते असे मला वाटते. आत्मबल हे स्वार्म सायन्स आहे. संघशक्तिचा एक उच्चतम अविष्कार आहे. 

मला अजूनही आठवत तेराव्या बॅचमधील भूक नाटकातील "बॉस’ चा रोल. अधिक वेळ न देऊ शकल्याने मला अगदी छोटासा हा रोल मिळाला होता. पण आईने दिलेल्या बळामुळे आणि बापूंच्या कृपेमुळे हा रोल खरच अजरामर ठरला. माझी लहानपणापासून इच्छा खुप होती की आपण रंगमंच गाजवावा. ती इच्छा आईने आत्मबलमधून पूर्ण करुन घेतली. रोल छोटा होता की मोठा होता ह्या पेक्षा ती आईने दिलेली एक महत्त्वपूर्ण जबाबदारी होती याची मला जाणिव होत होती. 

माझा रोल लंपट, बाईलवेडा अश्या ठरकी बॉसचा होता. जे मला सुरुवातीला पचविणे कठीण झाले. पण तरीही आईने दिलेले काम आहे हे जमणारच ह्या विश्वासाने मी मेहनत करु लागले. या रोलसाठी आवश्यक ते सर्व काही केले. हा रोल नीट व्हावा म्ह्णून सिगरेट, दारु पिणार्‍या लोकांचे निरिक्षण केले. चित्रपट सिरिअल्स मधून ठरकी पुरुष कसे बाई कडे बघतात याचे निरिक्षण केले. व तसे आपल्या अभिनयात उतरविण्याचा प्रयत्न केला. It was challenge to me. 

THE BOSS - AATMABAL DRAMA

माझा एक वाईट बॉस म्हणून आईला राग आला पाहिजे आणि तिला मला चप्पल काढून मारावेसे वाटले पाहिजे. हे माझे टारगेट होते. त्याप्रमाणे एका रन थ्रूला बेसमेंटमध्ये रिहसल सुरु होती. जागा कमी असल्यामुळे एरव्ही लांब असणारी आई यावेळेस अगदी समोर म्हणजे अगदी एक फुटाच्या अंतरावर बसली होती. मला एक डायलॉग समोर पाहून बोलायचा होता आणि आई समोर होती. पण खर तर मी घाबरले होते. मग मनातून मोठ्या आईचे, दत्तबाप्पा आणि बापूंचे स्मरण करुन जे काय होईल ते होईल अस म्हणत आईच्या डोळ्यात डोळे घालून तो डायलॉग म्ह्टला. यावेळी मला स्पष्ट दिसत होते की आईला माझ्या डायलॉगची आणि नजरेची किळस वाटत होती. आणि शेवटी आई म्हणालीच की तुला चप्पल काढून मारावेसे वाटत आहे.....

ऍण्ड येस इथे सगळ जिंकले होते. आईला हवा तसा माझा रोल झाला होता. 

ह्या नंतर मुख्य कार्यक्रम झाला. कौतुक झाल, पण एक गोष्ट आजही डोक्यातून गेली नाही.....

ती म्हणजे आईने मला हा बॉसचा रोल देऊन काय साधल? माझ्यासाठी हा रोल काय देऊन गेला?

तर खूप काही देऊन गेला. एक आत्मबलचा साधा रोल आपल्या मन बुद्धीत बदल घडवून आणू शकतो. विचारसरणी बदलू शकतो. आपल्याला सतर्क करु शकतो हे प्रथमच मी अनुभवले आणि यापेक्षा बरच काही. 

जसे पंचतंत्रच्या गोष्टींमधून आपल्याला बोध मिळत असतो तसा आत्मबलच्या प्रत्येक क्षणातून आपल्याला बोध मिळत असतो...फक्त ते बोधामृत पिण्यासाठी आपल्याला चातक असावे लागते....

आज पुढे कितीही वर्षे गेली आणि अगदी मरणाच्या दारावर असेन तेव्हाही मला आठवेल आपण अस काहीतरी आयुष्यात केले होते ज्यामुळे काही क्षण तरी आई समाधानी झाली होती. आणि हा अनुभव आत्मबलच्या प्रत्येक सखीने मिळवून हृदयाच्या कप्प्यात ठेवावा. यात खुप मोठी ताकद आहे, असे मला वाटते. 

तुझे माझे नाते

जगावेगळे काही

माझ्यातले बळ तू

शक्ती तू आई

तुझ्या चेहर्‍याचे हास्य

अन समाधाना पायी

स्वतःशीच शर्यत पहा

लावली मी आई

सुवर्ण क्षणांची

सुवर्ण गाठोडी

पुन्हा उघडण्याची

लागली मला घाई

चरण उराशी

आत्मबल हाताशी

संसार माथ्यासी

समर्पित होण्यास

बोलव ग आई

- रेश्मा नारखेडे

२/१२/१५

एक एक पाकळी प्रेमाची

वेबसाईटवरील चित्र पाहिले ना...नाजूकपणे फुलाची एक एक पाकळी कोणतरी खुडत बसलय...अगदी प्रेमाने...बहुतेक प्रेमासाठी.

यावरुन मला एक गोष्ट आठवली..मी काँलेजला असताना आमच्या Fun Do ग्रुपमध्ये एक मित्र होता.. अक्षय खुडे....sorry. खुडे नाही कुडे. अक्षय कुडे. आम्ही त्याला खुडे म्हणायचो. अक्षरक्षः तो नावाप्रमाणे अक्षय, अखंडपणे गुलाबाचे फूल हातात घेऊन ते खुडत बसायचा. एक संपल...की दुसरं..दुसरं संपलं की तिसरं...पुढे गुलाब महागली...मग मिळेल ते फूल घ्यायच...पाने ही...चिंचेची डहाळी घेउन बसायचा खुडत खुडे. sorry कुडे.

हे कर्म सुरु असताना तोंडात एकच जप...She Loves Me...She Loves Me Not....या दोन जपांच्या साक्षीने एक एक पाकळी शहीद होत होती..न जाणॊ या प्रेमाच्या हवनात किती पाकळ्या आणि पानांची आहुती गेली असेल? पण या त्याच्या तपश्चर्यचे फळ काय त्याला मिळतय...किंवा नजिकच्या काळात मिळेल असे वाटत नव्हते. 

आणि त्याची ही तपश्वर्या अधिकच उग्र नी उग्र होत होती. collage मधली सगळी झाडे, झुडपे, फुल, पाने घाबरुन गेली असावीत बिचारी. आम्ही पण जाम वैतागलो होतो...एकदा त्याची "SHE" सापडू देत...अशी प्रार्थना आम्ही करत होतो. त्याला विचारयाचा प्रयत्न केला देखिल आम्ही...कोण आहे रे ही मेनका..फुलराणी..जिच्यावर तु ही अशी फुलांची बरसात (मनातून बरबादी असं म्हणायच होत) करीत आहेस? कोण आहे सांग ना? आम्ही करतो काही तरी? पण हा पठ्या हुं का चूं करायला तयार नाही. खुप शोध घेतला.

 त्याच्या डोळ्यांवर नजर ठेवली. तेव्हा कळल...की आमच्याच वर्गातील सीमाला पाहिल्यावर याच्या डोळ्याचे भाव बदलतात...मग आम्ही लागलो आमच्या तयारीला..कसल्या काय विचारता हो..अक्षय सीमाची सेटींग करण्याच्या...दोन दिवसांनी आमच्या म. टा. ने खबर आणली...

म.टा म्हणजे मनिष टाकळे..आमच्या ग्रुपची चालती बोलती वृत्तसंस्था "ही सीमा बायो हेड धाक्रसची पोरगी आहे." बापरे हेडची पोरगी..हेडएकच होईल..म्हणून अक्षयची सेटींग परिक्षेनंतर करायचे ठरविले..१२ वीची परिक्षा जवळ आली..सगळे अभ्यासाला जुंपले...Practical's झाल्या..लेखी झाली..शेवटचा पेपर झाला आणि कट्ट्यावर जमलो...त्याच झाडाखाली...ज्याची पाने गळून (खुडून) इतस्त विखुरली होती.

आता एकच ध्येय...अक्षय आणि सीमाची सेटींग...Plan आखला...आजच तिला गाठायच...आणि अक्षयच्या वतीन विचारायच..Fix....

जवळच सीमा होती बसलेली...विखुरलेली पाने, पाकळ्या चिवडत..

तेवढ्यात अक्षय आला...खुशीत होता...त्याने आम्हाला सगळ्यांना एक एक रसरशीत..भरपूर पाकळ्या असलेलं गुलाब दिल आणि आम्हाला ओळख करुन दिली. Meet My GirlFriend Priya...आमची नजर त्या गुलाबाकडेच खिळली होती...सगळ्यांच्या मनात एकच प्रश्न..खुडेच्या हातात गुलाब शिल्ल्क कस राहिल..अरे!! फुलाकडे काय पाहताय...इकडे पहा...ही माझी girlfriend..Priya...

आम्ही जीवावर उदार होउन पण थोड्याश्या कुतुहलाने प्रियाकडे पाहिल..तर....एकजात सगळे केकाटले...तु या प्रियाला पटवली? दुश्मन गँगची पोरीवर प्रेम करायला लाज नाही वाटली. खुप खुप बोललो त्याला..खुप राग आला..बाजूला सीमा सगळं पाहत होती..आम्ही हताशपणे तिच्याकडे पाहिले आणि घरच्या वाट्याला लागलो...तो आमच्या collage चा अखेरचा दिवस होता आणि अक्षयबरोबरील मैत्रीचा सुद्धा...

पाहता पाहता दोन वर्षे उलटली...एका शनिवारी शांतपणे बसले असताना कुरियरवाला आला...आश्चर्यच..अक्षयची लग्नाची पत्रिका होती..आमच्या ग्रुपमध्ये लग्न करणारा तो पहिलाच..दोन वर्ष संपर्कात नव्हतो तरी ग्रुपमध्ये होता तो कायम...पत्रिका सुंदर होती...फुलाफुलांची....अगदी collage चे दिवस आठवतील अशी..पण जरा निरसपणेच उघडली...चि.अक्षय याचा विवाह चि.सौ.का. सीमा धाक्रस हिजबरोबर....SHOCK.....SHOCK......हे कसं काय? काही कळेना...पत्रिका दहा वेळा वाचली....माझा विश्वासच बसेना... आठवड्याने लग्न होत....दरम्यान त्याला फोन केला..पण तो फोनच उचलेना...

सगळे लग्नाला गेलो...शुभेच्छा द्यायला स्टेजवर...तेव्हा आमची सगळ्यांची अचंबीत थोबाडपाहून तोच म्हणाला...

"मित्रांनो, जिच्यासाठी मी वर्षभर फुलांच्या पाकळ्या खुडत बसलो...तिनेच वर्षाच्या आतच मला एखाद्या पाकळीप्रमाणे स्वतःच्या आयुष्यातून खुडून टाकल. मी पाकळ्या खुडत असताना..नेहमी जिने त्या पाकळ्या अलगद, प्रेमाने उचलून आपल्या वहीत जपून ठेवल्या..तिनेच मग मला अलगद, प्रेमाने, मानाने उचलून आपल्या ह्रदयात स्थान दिले. जिने टाकलं तिच्यासाठी जीव जाळण्यापेक्षा, जिने वेचलं तिच्यासाठी...तिचा होऊन राहणे अधिक श्रेयस्कर नाही का?

आम्ही सगळे निशब्दः झालो होतो...ओठांवर फक्त समाधानाचे हास्य होते...

निघताना सीमा..अर्थात सीमा वहिनींनी आम्हाला थांबविले..आणि हळूच त्याला कळणार नाही असे म्हणाली.."एक गोष्ट सांगायची राहीली..माझ्याकडे पाहून अक्षयच्या डोळ्यातले भाव कधिच बदलले नव्हते...भाव बदलत होते तर ते माझ्या डोळ्यातले...अक्षय तर फक्त ते भाव टिपत होता...मात्र, तेव्हा काही कळण्याची बुद्धी्च एका एका पाकळीसोबत गहाणच पडली होती त्याची."

आम्ही हसतच आणि आनंदातच स्टेजवरुन खाली उतरलो...त्या दोघांकडे पाहून या दोन वर्षात नेमके काय आणि कसे घडले हे जाणून घेणेच विसरुन गेलो...असे वाटत होते जणू आमचा collage मधील Plan  आता यशस्वी झाला...अक्षयसीमाच्या सेटींगचा..

कथा - रेश्मा नारखेडे 

(काल्पनिक कथा आहे याची नोंद घ्यावी) 

 २२/०५/२०१०

केव्हा तरी पहाटे...विडंबन

एक बिच्चारा प्रियकराने आपल्या प्रेयसीला डोळा मारला आणि नेमके हे तिच्या भावाने पाहिले. ती रात्र त्या प्रियकराच्या आयुष्यातील न भूतो न भविष्य रात्र होती... त्या प्रियकराचे दुःख या विडंबनातून मांडले आहे. मूळ कविता केव्हा तरी पहाटे चे विडंबन करताना...आणि या प्रियकराची वाईट अवस्था मांडताना काही आक्षेपहार्य शब्द वापरण्यात आले आहे.. हे शब्द वापरणे ही या विडंबनाची गरज होती...याची नोंद घ्यावी..

 केव्हा तरी पहाटे, खडबडून जाग आली

मारले चुकून डोळे, मार खात मग रात गेली

सांगू तरी कसे मी, भय तुझिया भावाचे

दाबून श्वास माझा, बदडून रात गेली

कळले मला ना तेव्हा, फुटली कवटी जराशी

कळले मला ना तेव्हा, निसटून धार गेली

उरले शरिरात काही, हुंदके वेदनेचे

आकाश तारकांचे, दाखवूनी रात गेली

उरल्या मला ना तेव्हा, माझ्याच दंत पंक्ती

मग दाढ शेवटाची, कोसळून रात गेली

- Reshma Narkhede

आय लव्ह यू......

वाटते आता सारे तुझ्यावरी उधळूनी द्यावे

तुझ्या सुखासाठी स्वतःला देखील संपवावे

तुझ्याच मिठीत आता स्वप्ने सारी रंगावी

मनातील सारी गुपिते तुलाच आता सांगावी

तुझ्यातच माझे आता माझेपण सुरु व्हावे

तुझेपण आता संपूर्णतः माझे व्हावे

तुझ्या प्रेमाच्या झोक्यावर जीवन हे झुलावे

प्रत्येक क्षणात मी कण कण फुलावे

कश्या मी आणू या सार्‍या भावना अश्या ओठी

बघ, नयन ओसांडले दाटता त्या कंठी

रितेपण नाही उरत तुझ्यासोबत असताना

भरल्या डोळ्यांनी तुझ्यावर प्रेम करताना

एवढ्या दिवसात तुला मला हेच सांगायच होत

पण सांगण्यापूर्वीच नकळत मी तुला दुखवल होत

आता या पुढे मी काही लिहु शकत नाही

तुला दुखवल्याची सल मी मांडू शकत नाही

आय लव्ह यू......

- Reshma Narkhede